Pouzdano se zna da je selo staro blizu 300 godina, arheološki nalazi govore da je na ovom prostoru bilo ljudskih staništa još u vreme praistorije, tačnije od bronzanog i gvozdenog doba.

Nakon oslobođenja od Turaka, Jazak se prvi put u izvorima spominje 1702. godine, po čemu se može svrstati u mlađa sela u Sremu. Međutim, kroz istoriju je imalo daleko širi značaj. Nakon tri decenije, 1734. godine imao je 123 kuće, a pripadao je iriškom vlastelinstvu grofa Odeskalkog. Selo se dalje uvećava i razvija i 1774. godine ima 205 kuća i 1.251 stanovnika, što će reći da je polovinom 18. veka imalo za četvrtinu više stanovnika nego danas.

Stari manastir Jazak podignut je krajem XV veka i posvećen je Vavedenju presvete Bogorodice. U vremenu od 1741. do 1774. godine bio je ženski manastir. Po naređenju Marije Terezije ukinut je kao takav 1775. Od njega danas postoji samo dobro očuvana česma u porti manastira. Od njega danas postoji samo dobro očuvana česma u porti današnjeg manastira. Nakon ovog, podignut je novi manastir, koji predstavlja glavnu znamenitost sela i kojem ono duguje opštu prepoznatljivost svog imena. Pošto se nalazi u dolini, Jazak je doslovno „ušuškan“ između oranica, listopadnih i četinarskih šuma i nepreglednih zasada jabuka. 

Selo se nalazi odmah pored Vrdnika, na geografskoj sredini između Iriga i Rume. Na obe strane imate tek nešto više od desetak kilometara. Iako pripada iriškoj opštini, meštani više gravitiraju na rumsku stranu. 

Jazak je nadaleko poznat po dve stvari – manastiru i vodi

Na obroncima Nacionalnog parka „Fruška Gora“, nedaleko od manastira, nalazi se prirodno izvorište pitke vode odličnog kvaliteta. Kompanija NIS podigla je ovde jedinu seosku fabriku, upravo za preradu i punjenje vode. U naselju poznatom kao Jazački prnjavor nalazi se izvor vode na privatnom posedu. Preduzimljivi vlasnici prostor su kultivisali, lepo ga održavaju i po principu dobrovoljnog priloga puštaju ljudima da natoče vode koliko hoće. Vikendom, kažu, po ovdašnju vodu dolaze ljudi čak iz Banata i Novog Sada. 

Podignut sredinom 18. veka, on je najmlađi od svih fruškogorskih manastira. Naravno, najprepoznatljiviji je po moštima poslednjeg izdanka dinastije Nemanjić. Tokom Velike seobe Srba mošti Uroša Nejakog, sina cara Dušana, prenete su iz Nerodimlja u Jazak. Više puta su mošti cara Uroša premeštane iz Jaska, da bi 2001. godine bile ponovo vraćene. Tu je i deo moštiju Svete Anastasije Rimljanke. 

Agroinfo.rs/irig.rs

Jazak najlepše selo u Srbiji do 1.000 stanovnika