Pošumljavanje je najjednostavniji i najefikasniji način da se ublaže klimatske pojave, jer šume predstavljaju pluća planete.

Pre 200 godina, 80% naše teritorije je bilo pod šumom, a da bi se dobilo obradivo zemljište i pašnjaci usledilo je krčenje šuma, tako da je 1953. godine ostalo oko 21,4% teritorije pod šumom, pa se pristupilo pošumljavanju. U periodu od 1961. godine do 2007. godine u Srbiji je podignuto šuma na ukupno 390.965 hektara. Sađeni su smrča, crni i beli bor, topola, bagrem i hrast lužnjak.

Sadili su se četinari u većem procentu (crni i beli bor, smrča) koji brže napreduju, pa se očekivao i veći prihod, te lišćari (hrast lužnjak, topola i bagrem) koje je bilo teže proizvesti i zasaditi, jer su sadnice veće a samim tim zahtevaju i kopanje dubljih rupa i duže im treba da uspeju. Osim ovih lišćara sve više su prisutniji divlja trešnja, javor, lipa, hrast kitnjak tako da se širi spektar vrsta.

Kada imamo  tropske temperature četinari zbog prisustva smole lakše se upale i lakše gore, dok kod lišćarskih drveća požari su mnogo ređi i sporije gore. Ohrabrujuća je činjenica da se lišćari koriste dva puta više od četinara a posebno brzorastući lišćari u koje spadaju topola, vrba, i neke vrste bresta, koje svojim korenom filtriraju i isušuju zemljište, tako da otpadne materije ostaju zarobljene u zemljištu i ne zagađuju izvore i slivove reka.
Nakon dve tri godine rasta upotrebljavaju se za grejanje u vidu briketa. Da bi pošumljavanje uspelo, posađenim sadnicama dovoljno je da temperatura dva dana bude oko 40 stepeni pa da se ne osuše, bez obzira na to što je ostatak godine kišovit.

Opšti je zaključak da planovi pošumljavanja moraju uzeti u obzir predviđanja o promeni klime, a da kontrola radova prilikom sadnje mora biti strožija da bi se posađeno primilo. Jedan hektar šume godišnje u proseku veže 15 tona ugljen dioksida, oslobodi 11 tona kiseonika i filtrira pedeset do sedamdeset tona prašine.

Izvor:sjajnevesti.com

POŠUMLJAVANJE U SRBIJI