Zemlja koja je, paradoksalno, jedan od najvećih uvoznika morske ribe u regionu, bi po geografskim i klimatološkim uslovima mogla da ima i preko 150.000 hektara ribnjaka, trenutno uzgaja slatkovodnu ribu na mizernih 9.000 hektara

Produktivnost naših ribnjaka je daleko veća kada se uporedi sa pojedinim evropskim zemljama poput Mađarske ili Češke pre svega zahvaljujući daleko povoljnijoj klimi, ali nema nikakvog mesta optimizmu. Zatvara se ribnjak Delta agrara u Svilojevu koji se prostire na 600 hektara, Bečej je pred zatvaranjem, ništa bolja situacija nije ni u Ečkoj, koja je sa nekadašnjih 5.000 hektara ribnjaka spala na proizvodnju na manje od 1.500 ha, kaže Željko Đanić, stručnjak za uzgoj šaranske ribe.

Prema njegovim rečima, mesta za razvoj u ribarstvu ima kako za velike tako i za male ribnjake koji bi svojom vremenski, odnosno sezonski izmenjenim izlovom mogli da popunjavaju rupe između pikova proizvodnje velikih ribnjaka (obično za velike hrišćanske praznike kao Božić i Uskrs), ali i višim stepenima prerade ribe, odnosno proizvodnjom dimljene i marinirane ribe.

Ohrabruje državna mera subvencionisanja bespovratnim novcem namenjenim revitalizaciji starih i izgradnji novih ribnjaka, ali mora se nešto menjati u shvatanju ekologije u ribarstvu. Naime, mi danas plaćamo takse kao zagađivači, što je apsurd pošto je nepobitna činjenica da je, u slučaju proizvodnje do tri tone ribe po hektaru, voda koja izlazi sa ribnjaka čistija od one koja ulazi u njih, pre svega zbog toga što konzumacijom ribnjačkog fitoplanktona i algi riba, pogotovo tolstolobik, otklanja suvišak fosfora i azota kao osnovnih gradivnih elemenata. Zemlje EU svesne ove činjenice subvencionišu svoje ribnjake da ne proizvode više od 1.600 – 1.800 kilograma ribe po hektaru, a pride sa 150 do 200 evra po hektaru, kao u Hrvatskoj, u pokušaju očuvanja biodiverziteta, subvencionišu ribnjake kako se sa njih ne bi terali kormorani, rode, orlovi, vidre i druge životinje koje nanose štetu proizvođačima.

Đanić kao otežavajući faktor u ovoj grani stočarske proizvodnje, pored benevolentnog odnosa države, detektuje i alarmantni nedostatak stručnjaka i pored činjenice da dobar, mlad tehnolog, biolog ili (najbolje) agronom, koji bi se zainteresovao za ribarstvo može da računa ne samo na stipedniju tokom školovanja na fakultetu, već i na rešavanje stambenog pitanja i zaradu koja dostiže i do 2.000 evra u Srbiji.

Izvor: Dnevnik

Zašto propada ribarstvo u Srbiji i kako dobiti subvencije za ribnjake!