Najveća korist šuma je proizvodnja kiseonika. Na inicijativu Generalne skupštine evropske konfederacije poljoprivrede iz 1971. godine, u svetu se 21. mart obeležava kao Svetski dan šuma.

Istraživanjem je utvrđeno da jedna bukova šuma može da proizvede oko 9,6 tona suve materije po hektaru za godinu dana. Ista ta šuma proizvede oko 4 tone kiseonika po hektaru za jednu godinu. Ljudi seku na milione stabala kako bi dobili drvo za hranu, da bi se grejali i izgradili kuće. Takođe i krče velike prostore da bi ih preobrazili u oranice ili u pašnjake za stoku. Tako su prirodni predeli postepeno menjani i pretvarani u seoska imanja.

Značaj šuma, bogatstvo i raznovrsnost vrsta koje su u njima sadržane najbolje oslikava podatak da one sadrže preko 50% svetskog biodiverziteta. Pri tom nije manji ni doprinos šuma u heterogenosti predela, formiranju tla, kontroli poplava, erozije zemljišta, zadržavanju i prečišćavanju voda, proizvodnji kiseonika, itd.

 U okviru državnih šuma Republike Srbije (bez Kosova) na površini od 5.092,07 ha izdvojene su šume koje kao poseban (specifičan) cilj gazdovanja imaju intenzivno rekreativno korišćenje. Dosadašnji odnos prema ovoj specifičnoj vrsti koristi i korišćenja uglavnom se bavio pravom (na) korišćenja, a nikako i obavezama. Otud i opšta zapuštenost objekata namenjenih rekreativnom korišćenju. Neophodno je uvođenje principa korisnik plaća. Ako je to nesporno, osnovni problem je identifikovati lokalitet i korisnika. Samo pojedinačni lokaliteti unutar većih šumskih kompleksa u tom smislu imaju adekvatan tretman (npr. Košutnjak, Avala, neke gradske šume Beograda).

Kulturno istorijski predeli u Srbiji, kao zaštićena prirodna dobra, izdvojeni su na površini od 4.106,31 ha, a obuhvataju memorijalne prirodne spomenike i prostore oko nepokretnih kulturnih dobara koje često čine i manji šumski kompleksi (manastiri i manastirske šume, i drugo). U odnosu na polifunkcionalni pristup planiranju gazdovanja šumama i na toj osnovi izvršenu preraspodelu površina državnih šuma, površina šuma oko kulturnih i istorijskih spomenika iznosi 1.219,72 ha. Očuvanje, unapređenje, održivo korišćenje i valorizacija zaštitnih, socijalnih, kulturnih i regulatornih funkcija šuma je, takođe, jedan od istaknutih ciljeva izloženih u Strategiji razvoja šumarstva.

O zaštiti biodiverziteta kao imperativnom cilju u okviru trajnosti i održivog korišćenja i gazdovanja šumama mora se podjednako voditi računa pri planskom, gazdinskom forsiranju svih napred nabrojanih posebnih ciljeva. U tom smislu neophodno je imati u vidu koje vrste flore i faune i njihova staništa i populacije, posebno pojedinih vrsta drveća, spadaju u kategoriju retkih, reliktnih, endemičnih i ugroženih vrsta. U odnosu na međunarodnu klasifikaciju šume se prema prirodnosti svrstavaju u pet kategorija: osnovna, modifikovana prirodna, poluprirodna, proizvodne plantaže i zaštitne plantaže, od kojih su u našim uslovima prepoznatljive prve četiri. Osnovna struktura šuma u odnosu na prirodnost ukazuje na snažan antropogeni uticaj i prisustvo čoveka u šumskim ekosistemima i, u odnosu na aspekt njihove raznovrsnosti, negativne efekte na duge odseke vremena.

Vezano za šumske ekosisteme, kao strukturne delove predela, u našim uslovima su ipak dominantniji prirodni faktori. U odnosu na osnovne karakteristike reljefa, kao polaznog kriterijuma prilikom izdvajanja tipova predela, predeli u Srbiji mogu se generalno razvrstati u tri kategorije: ravničarske, brdske i planinske.

Preterano korišćenje šuma dovelo je do konstantnog smanjivanja površina pod šumom i do degradacije životne sredine. Zaustaviti ovaj proces, slediti strategiju racionalnog i mudrog upravljanja šumama, jedan je od preduslova zdrave životne sredine i borbe za opstanak Planete. 

Izvor:zastitazivotnesredin

Značaj zaštite i održivo korišćenje šuma